Ο Άγιος Νεκτάριος ανεβαίνει την κλίμακα της Ιεροσύνης και του μαρτυρίου
Ο Αναστάσιος Κεφαλάς (Άγιος Νεκτάριος), δέκα χρόνια μετά την άφιξη του στη Χίο, εκάρη μοναχός στη Ιερά Νέα Μονή. Αυτό έγινε με προτροπή του πνευματικού του καθοδηγητή, μοναχού Παχωμίου (Οσίου Παχωμίου, του εν Χίω, 1840-1905). Και, πλέον, ένας επίγειος άγγελος από την Σηλυβρία,
που στην κουρά του έλαβε το όνομα Λάζαρος, ήλθε να ζωντανέψει την ομορφιά των περίφημων ψηφιδωτών της μονής αυτής. Την Ιερά Νέα Μονή ίδρυσαν τον 11ο αιώνα οι Άγιοι Ιωάννης, Ιωσήφ και Νικήτας οι οποίοι είχαν ασκητεύσει στο σπήλαιο, το μετονομασθέν αργότερα Σπήλαιο των Αγίων Πατέρων. Εκεί που Όσιος Παχώμιος συνέστησε την Σκήτη. Στον μοναχό Λάζαρο, δόθηκε το διακόνημα του γραμματέα της μονής και όλοι οι πατέρες ήταν ευχαριστημένοι από την προθυμία του, την εν γένει συμπεριφορά του και για τις ποικίλες πνευματικές αρετές που τον κοσμούσαν. Ο ίδιος, δεν σταμάτησε ποτέ να προσεύχεται, να ασκείται, να διαβάζει και να γράφει. Ο Άγιος, ετοίμαζε το νέο κρασί και μάλιστα το νέκταρ, με το οποίο θα γέμιζε τα νέα ασκιά της Εκκλησίας. Έτσι, σύντομα ο μοναχός Λάζαρος χειροτονήθηκε Διάκονος και κατά την τέλεση του μυστηρίου της χειροτονίας του έλαβε το όνομα Νεκτάριος. Έπρεπε, όμως, να πραγματοποιήσει και κάτι ακόμη αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτόν. Όπως είχε υποσχεθεί στον Θεό κατά τη διάσωση του από το ναυάγιο θα έπρεπε σπουδάσει Θεολογία. Κάτι τέτοιο, δεν μπορούσε να του το εξασφαλίσει το μοναστήρι του. Για τον λόγο αυτό, ένας πλούσιος Χιώτης, ο Ιωάννης Χωρέμης, που γνώρισε τον ιδιαίτερο ζήλο του π. Νεκταρίου για μόρφωση και εκτίμησε τον χαρακτήρα του, ανέλαβε ο ίδιος τα έξοδα των σπουδών του στη Αθήνα. Θα έπρεπε, όμως, πρώτα να πάρει το απολυτήριο Γυμνάσιο (σημερινό λύκειο) και μετά να εγγραφεί στην Θεολογική Σχολή. Και πράγματι, πήγε στην Αθήνα και τελείωσε το Γυμνάσιο με άριστα. Μετά την αποφοίτησή του, με συστατική επιστολή του ευεργέτη του, Ιωάννη Χωρέμη, ο διάκονος Νεκτάριος κατέφυγε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και τον Πατριάρχη Σωφρόνιο. Ο Ιωάννης Χωρέμης, στην επιστολή του προς τον πατριάρχη Σωφρόνιο, του έκανε γνωστό και την σχετική επιθυμία του διακόνου για ανώτερες σπουδές στην Θεολογία. Ο πατριάρχης αφού διαπίστωσε ο ίδιος όσα διάβασε στην επιστολή, συνέστησε στον διάκονο να συνεχίσει τις σπουδές και τον εφοδίασε με διάφορες συστάσεις που θα τον βοηθούσαν κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα. Παρ' όλα αυτά, ο Ιεροδιάκονος Νεκτάριος, ήταν ακόμη μοναχός της Νέας Μονής της Χίου και για τον λόγο αυτό επέστρεψε στο μοναστήρι του. Εκεί, ο ηγούμενος π. Νικηφόρος, δεν έφερε αντίρρηση για την εγγραφή του στην Θεολογική Σχολή και του και την απαραίτητη έγγραφη μοναστηριακή άδεια, η οποία και σώζεται. Ο ενάρετος, σεμνός και φιλομαθής διάκονος γράφτηκε στην Θεολογική Σχολή το 1882. Η ζωή του στην Αθήνα παρομοιάστηκε με την αντίστοιχη των δύο εκ των Τριών Ιεραρχών, των Αγίων, Βασιλείου και Γρηγορίου, όταν σπούδαζαν στην ίδια πόλη τον 4ο αιώνα. Σύντομα ο π. Νεκτάριος κατέκτησε τους πάντες μέσα στην Θεολογική Σχολή. Όπως γράφει βιογράφος του: “Απέβη διά της αγίας του ζωής σεβαστός και αγαπητός από όλους τους συμφοιτητάς του, καύχημα της Θεολογίας”. Κατά τη διάρκεια μάλιστα της συμμετοχής του σε διαγωνισμό με έπαθλο την χορήγηση υποτροφίας, ο Άγιος, αρίστευσε και έλαβε την υποτροφία την οποία διατήρησε μέχρι την αποφοίτησή του το 1885. Η αποφοίτησή του έγινε, στις 13 Νοεμβρίου, γιορτή του τρίτου μεγάλου Ιεράρχη της Εκκλησίας μας, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ο Ιεροδιάκονος Νεκτάριος, μετά το τέλος των σπουδών του πήγε στην Αλεξάνδρεια και ένα χρόνο μετά, σε ηλικία 40 ετών, χειροτονήθηκε Ιερέας. Ο Άγιος ανέβαινε την κλίμακα της ιεροσύνης, αλλά όπως αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος, ο Αγιορείτης, στο Νέο Μαρτυρολόγιο για τον Νεομάρτυρα Άγιο Αλέξανδρο τον Δερβίση, φαίνεται πως ο Άγιος συγχρόνως κοιλοπονούσε το μαρτύριο. Εγκυμονούσε, δηλαδή, το μαρτύριο...
Ο Αναστάσιος Κεφαλάς (Άγιος Νεκτάριος), δέκα χρόνια μετά την άφιξη του στη Χίο, εκάρη μοναχός στη Ιερά Νέα Μονή. Αυτό έγινε με προτροπή του πνευματικού του καθοδηγητή, μοναχού Παχωμίου (Οσίου Παχωμίου, του εν Χίω, 1840-1905). Και, πλέον, ένας επίγειος άγγελος από την Σηλυβρία,
που στην κουρά του έλαβε το όνομα Λάζαρος, ήλθε να ζωντανέψει την ομορφιά των περίφημων ψηφιδωτών της μονής αυτής. Την Ιερά Νέα Μονή ίδρυσαν τον 11ο αιώνα οι Άγιοι Ιωάννης, Ιωσήφ και Νικήτας οι οποίοι είχαν ασκητεύσει στο σπήλαιο, το μετονομασθέν αργότερα Σπήλαιο των Αγίων Πατέρων. Εκεί που Όσιος Παχώμιος συνέστησε την Σκήτη. Στον μοναχό Λάζαρο, δόθηκε το διακόνημα του γραμματέα της μονής και όλοι οι πατέρες ήταν ευχαριστημένοι από την προθυμία του, την εν γένει συμπεριφορά του και για τις ποικίλες πνευματικές αρετές που τον κοσμούσαν. Ο ίδιος, δεν σταμάτησε ποτέ να προσεύχεται, να ασκείται, να διαβάζει και να γράφει. Ο Άγιος, ετοίμαζε το νέο κρασί και μάλιστα το νέκταρ, με το οποίο θα γέμιζε τα νέα ασκιά της Εκκλησίας. Έτσι, σύντομα ο μοναχός Λάζαρος χειροτονήθηκε Διάκονος και κατά την τέλεση του μυστηρίου της χειροτονίας του έλαβε το όνομα Νεκτάριος. Έπρεπε, όμως, να πραγματοποιήσει και κάτι ακόμη αλλά αυτό δεν εξαρτιόταν από αυτόν. Όπως είχε υποσχεθεί στον Θεό κατά τη διάσωση του από το ναυάγιο θα έπρεπε σπουδάσει Θεολογία. Κάτι τέτοιο, δεν μπορούσε να του το εξασφαλίσει το μοναστήρι του. Για τον λόγο αυτό, ένας πλούσιος Χιώτης, ο Ιωάννης Χωρέμης, που γνώρισε τον ιδιαίτερο ζήλο του π. Νεκταρίου για μόρφωση και εκτίμησε τον χαρακτήρα του, ανέλαβε ο ίδιος τα έξοδα των σπουδών του στη Αθήνα. Θα έπρεπε, όμως, πρώτα να πάρει το απολυτήριο Γυμνάσιο (σημερινό λύκειο) και μετά να εγγραφεί στην Θεολογική Σχολή. Και πράγματι, πήγε στην Αθήνα και τελείωσε το Γυμνάσιο με άριστα. Μετά την αποφοίτησή του, με συστατική επιστολή του ευεργέτη του, Ιωάννη Χωρέμη, ο διάκονος Νεκτάριος κατέφυγε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και τον Πατριάρχη Σωφρόνιο. Ο Ιωάννης Χωρέμης, στην επιστολή του προς τον πατριάρχη Σωφρόνιο, του έκανε γνωστό και την σχετική επιθυμία του διακόνου για ανώτερες σπουδές στην Θεολογία. Ο πατριάρχης αφού διαπίστωσε ο ίδιος όσα διάβασε στην επιστολή, συνέστησε στον διάκονο να συνεχίσει τις σπουδές και τον εφοδίασε με διάφορες συστάσεις που θα τον βοηθούσαν κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα. Παρ' όλα αυτά, ο Ιεροδιάκονος Νεκτάριος, ήταν ακόμη μοναχός της Νέας Μονής της Χίου και για τον λόγο αυτό επέστρεψε στο μοναστήρι του. Εκεί, ο ηγούμενος π. Νικηφόρος, δεν έφερε αντίρρηση για την εγγραφή του στην Θεολογική Σχολή και του και την απαραίτητη έγγραφη μοναστηριακή άδεια, η οποία και σώζεται. Ο ενάρετος, σεμνός και φιλομαθής διάκονος γράφτηκε στην Θεολογική Σχολή το 1882. Η ζωή του στην Αθήνα παρομοιάστηκε με την αντίστοιχη των δύο εκ των Τριών Ιεραρχών, των Αγίων, Βασιλείου και Γρηγορίου, όταν σπούδαζαν στην ίδια πόλη τον 4ο αιώνα. Σύντομα ο π. Νεκτάριος κατέκτησε τους πάντες μέσα στην Θεολογική Σχολή. Όπως γράφει βιογράφος του: “Απέβη διά της αγίας του ζωής σεβαστός και αγαπητός από όλους τους συμφοιτητάς του, καύχημα της Θεολογίας”. Κατά τη διάρκεια μάλιστα της συμμετοχής του σε διαγωνισμό με έπαθλο την χορήγηση υποτροφίας, ο Άγιος, αρίστευσε και έλαβε την υποτροφία την οποία διατήρησε μέχρι την αποφοίτησή του το 1885. Η αποφοίτησή του έγινε, στις 13 Νοεμβρίου, γιορτή του τρίτου μεγάλου Ιεράρχη της Εκκλησίας μας, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ο Ιεροδιάκονος Νεκτάριος, μετά το τέλος των σπουδών του πήγε στην Αλεξάνδρεια και ένα χρόνο μετά, σε ηλικία 40 ετών, χειροτονήθηκε Ιερέας. Ο Άγιος ανέβαινε την κλίμακα της ιεροσύνης, αλλά όπως αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος, ο Αγιορείτης, στο Νέο Μαρτυρολόγιο για τον Νεομάρτυρα Άγιο Αλέξανδρο τον Δερβίση, φαίνεται πως ο Άγιος συγχρόνως κοιλοπονούσε το μαρτύριο. Εγκυμονούσε, δηλαδή, το μαρτύριο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου