Πώς πέρασε ο Αναστάσιος (Άγιος Νεκτάριος) τα τελευταία χρόνια στην Πόλη
Τα παιδικά χρόνια του Αναστάσιου (του Αγίου Νεκταρίου) θα μπορούσαμε να πούμε πως τέλειωσαν απότομα. Αιτία ο άδικος ξυλοδαρμός του από το πρώτο του αφεντικό στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε πάει για να δουλέψει και για να μορφωθεί. Και, όπως, είδαμε σε προηγούμενο σημείωμα, δεν ξέρουμε τι θα συνέβαινε, αν δεν επενέβαινε
ο ευεργέτης του, ο άριστος αυτός γείτονας, να φανερώσει το τι ακριβώς είχε συμβεί. Τα σχετικά, δηλαδή, με το γράμμα του νεαρού στον Ιησού Χριστό. Μια συκοφαντία εκείνα τα χρόνια θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στα κάτεργα όπως και στο να τον κάνει να εξωμόσει, ή να τον οδηγήσει στο μαρτύριο. Τα παραδείγματα στο Νέο Μαρτυρολόγιο είναι πολλά. Όσο για τον Αναστάσιο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως με μεγάλη προθυμία θα πήγαινε στο μαρτύριο αν του έλεγαν να γίνει μωαμεθανός για να σώσει την ζωή του. Όσο, για τις συκοφαντίες, ο μετέπειτα Επίσκοπος Νεκτάριος Πενταπόλεως δεν μπόρεσε να τις αποφύγει. Αλλά μήπως και η συκοφαντία δεν είναι ένα μαρτύριο, που μπορεί να διαρκέσει και μια ολόκληρη ζωή; Πρόκειται για ένα συνεχές μαρτύριο! Πόσοι μπορούν να το αντέξουν; Και μάλιστα κατ’ επανάληψη; Ποιος μπορεί να ζει ως «σημείον αντιλεγόμενον»; Αυτά, όμως, συνέβησαν στην αρχιερατική ζωή του μεγάλου σύγχρονου αγίου της Εκκλησίας μας, του Αγίου Νεκταρίου, και γι’ αυτό ας περάσουμε να δούμε τι άλλο έκανε στην Κωνσταντινούπολη ο νεαρός Αναστάσης Κεφαλάς, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα. Το παιδί της Σηλυβρίας, δίπλα στο νέο του αφεντικό -τον παλιό αριστογείτονα που τον έσωσε από το σκληρό προηγούμενο- μπορούσε, πλέον, παράλληλα με τη δουλειά του να διαβάζει και να μορφώνεται, αλλά και να εκκλησιάζεται. Επίσης, μπορούσε να στέλνει λεφτά πίσω στο σπιτικό του. Και αυτό τον έκανε να νιώθει μεγάλη ικανοποίηση. Η τελευταία εργασία του Αναστάση στην Κωνσταντινούπολη ήταν ως παιδονόμος, αλλά και δάσκαλος στις κατώτερες τάξεις του σχολείου του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Οι επίσημες σπουδές του δεν συνεχίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη, αλλά βρέθηκε σε περιβάλλον, στο οποίο ένας άνθρωπος με το φιλότιμο του μπορούσε να κερδίσει αρκετά πράγματα. Άλλωστε ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα φιλομαθής και διάβαζε μόνος του εντατικά. Και σίγουρα όλα αυτά του χρησίμευσαν στην συνέχεια της ζωής του ...
Τα παιδικά χρόνια του Αναστάσιου (του Αγίου Νεκταρίου) θα μπορούσαμε να πούμε πως τέλειωσαν απότομα. Αιτία ο άδικος ξυλοδαρμός του από το πρώτο του αφεντικό στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε πάει για να δουλέψει και για να μορφωθεί. Και, όπως, είδαμε σε προηγούμενο σημείωμα, δεν ξέρουμε τι θα συνέβαινε, αν δεν επενέβαινε
ο ευεργέτης του, ο άριστος αυτός γείτονας, να φανερώσει το τι ακριβώς είχε συμβεί. Τα σχετικά, δηλαδή, με το γράμμα του νεαρού στον Ιησού Χριστό. Μια συκοφαντία εκείνα τα χρόνια θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στα κάτεργα όπως και στο να τον κάνει να εξωμόσει, ή να τον οδηγήσει στο μαρτύριο. Τα παραδείγματα στο Νέο Μαρτυρολόγιο είναι πολλά. Όσο για τον Αναστάσιο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως με μεγάλη προθυμία θα πήγαινε στο μαρτύριο αν του έλεγαν να γίνει μωαμεθανός για να σώσει την ζωή του. Όσο, για τις συκοφαντίες, ο μετέπειτα Επίσκοπος Νεκτάριος Πενταπόλεως δεν μπόρεσε να τις αποφύγει. Αλλά μήπως και η συκοφαντία δεν είναι ένα μαρτύριο, που μπορεί να διαρκέσει και μια ολόκληρη ζωή; Πρόκειται για ένα συνεχές μαρτύριο! Πόσοι μπορούν να το αντέξουν; Και μάλιστα κατ’ επανάληψη; Ποιος μπορεί να ζει ως «σημείον αντιλεγόμενον»; Αυτά, όμως, συνέβησαν στην αρχιερατική ζωή του μεγάλου σύγχρονου αγίου της Εκκλησίας μας, του Αγίου Νεκταρίου, και γι’ αυτό ας περάσουμε να δούμε τι άλλο έκανε στην Κωνσταντινούπολη ο νεαρός Αναστάσης Κεφαλάς, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα. Το παιδί της Σηλυβρίας, δίπλα στο νέο του αφεντικό -τον παλιό αριστογείτονα που τον έσωσε από το σκληρό προηγούμενο- μπορούσε, πλέον, παράλληλα με τη δουλειά του να διαβάζει και να μορφώνεται, αλλά και να εκκλησιάζεται. Επίσης, μπορούσε να στέλνει λεφτά πίσω στο σπιτικό του. Και αυτό τον έκανε να νιώθει μεγάλη ικανοποίηση. Η τελευταία εργασία του Αναστάση στην Κωνσταντινούπολη ήταν ως παιδονόμος, αλλά και δάσκαλος στις κατώτερες τάξεις του σχολείου του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Οι επίσημες σπουδές του δεν συνεχίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη, αλλά βρέθηκε σε περιβάλλον, στο οποίο ένας άνθρωπος με το φιλότιμο του μπορούσε να κερδίσει αρκετά πράγματα. Άλλωστε ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα φιλομαθής και διάβαζε μόνος του εντατικά. Και σίγουρα όλα αυτά του χρησίμευσαν στην συνέχεια της ζωής του ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου