Άγιος Νεκτάριος, Βίος και πολιτεία με αποστολικά χαρακτηριστικά!
Η ζωή του μεγάλου σύγχρονου Ιεράρχη, Αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως, του προστάτη της Αίγινας και όλων όσων των επικαλούνται, έχει πολλά χαρακτηριστικά αντίστοιχα με άλλων παλαιοτέρων, μεγάλων αγίων πατέρων της εκκλησίας μας.
Και να που η μελέτη όσων μας παραδόθηκαν για την ζωή του, μας πάει ακόμη πιο πίσω, στους Αποστολικούς χρόνους και στην θεμελίωση της χριστιανικής πίστης στα έθνη, στον ελληνισμό και την οικουμένη. Τότε που ο λόγος των Αποστόλων, μαζί με τα τέρατα και τα σημεία που έκαναν, καθιέρωναν τον Χριστό και την λυτρωτική του αγάπη ως ανακαινισμό και επανίδρυση σύμπασας της ζωής των ανθρώπων. Αντίστοιχο, λοιπόν, χαρακτήρα έχει περιβληθεί και η άφιξη στην Αίγινα, του Αγίου Νεκταρίου για την εγκατάσταση της γυναικείας μοναστικής συνοδείας, στην υπό ίδρυση Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος. Τι συνέβη, λοιπόν, στο τέλος του καλοκαιριού του 1904 στην Αίγινα; Ο επίσκοπος Πενταπόλεως Νεκτάριος, διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, μετά από επιθυμία πνευματικών του τέκνων, αποφάσισε να δημιουργήσει μοναστήρι κάπου κοντά στην Αθήνα. Ο Γέροντας, αρχιμανδρίτης, π. Θεοδόσιος Παπακωνσταντίνου που ήταν ηγούμενος σε μοναστήρι της Αίγινας, είπε στον Άγιο, πως υπήρχε στο νησί ένα εγκαταλειμμένο μοναστήρι προς τιμή της Ζωοδόχου Πηγής. Από την παλιά αυτή μονή σωζόταν μόνον ο παλιός ναός και δύο κελιά κελιά. Έτσι, ο Επίσκοπος Πενταπόλεως, στις 10 Σεπτεμβρίου, του 1904, με τρεις πνευματικές του κόρες, που ήθελαν να μονάσουν, πήραν το καράβι για να πάνε στην Αίγινα. Πριν ακόμη πιάσει το σκάφος στο λιμάνι, ένα νέος ο οποίος ήταν δαιμονισμένος, άρχισε να φωνάζει και να λέει στους κατοίκους του νησιού πως, «έρχεται ο δεσπότης που θα σώσει το νησί. Θα φτιάξει μεγάλο μοναστήρι. Έρχεται ο Πενταπόλεως»! Οι κάτοικοι, τότε, παραξενεμένοι φώναξαν έναν παπά και του είπαν τι συμβαίνει, αλλά άκουσε και μόνος του, αυτά που έλεγε ο δυστυχισμένος αυτός άνθρωπος. Ο ιερέας έπεσε σε συλλογισμό και δεν ήξερε τι να πει! Όταν, όμως, είδε το καράβι να πλησιάζει, έσπευσε στο λιμάνι για να δει αν ανάμεσα στους επιβάτες βρισκόταν κάποιος αρχιερέας. Και πράγματι τον βρήκε! Ο Άγιος, αφού άκουσε τα της αναγγελία της άφιξής του από τον ταλαίπωρο αυτό άνθρωπο, ζήτησε να τον οδηγήσουν σ’ αυτόν. Όταν τον συνάντησε, αρχιερέας, αφού προσευχήθηκε νοερά, επέπληξε και έδιωξε το ακάθαρτο πνεύμα, που κατοικούσε μέσα του. Αυτό δεν έκανε και ο Απόστολος Παύλος στην Μικρά Ασία, όταν έδιωξε από την κοπέλα το κακό πνεύμα που κατοικούσε μέσα της και προφήτευσε την άφιξη του; Ακόμη, σύμφωνα με άλλα γραφόμενα, ο Άγιος, κατόπιν επιθυμίας και παράκλησης των κατοίκων του νησιού, προσευχήθηκε και ξεδίψασε η γη τους και τα ζωντανά του, αφού είχε τρία χρόνια να βρέξει στον τόπο. Η ιστορία αυτή αναφέρει, μάλιστα, πως η βροχή ήταν τόση πολλή, γιατί έβρεχε για πάρα πολλές μέρες, που οι κάτοικοι ζήτησαν από τον Άγιο να προσευχηθεί ξανά για να σταματήσει! Και έτσι έγινε... Ο Άγιος Πενταπόλεως, κατά την πρώτη επίσκεψή του στην Αίγινα έμεινε μόνο ένα βράδυ, άλλωστε δεν υπήρχε ακόμη ιδιαίτερος χώρος για τον ίδιο, και είχε ακόμη υποχρεώσεις στην Ριζάρειο. Συνάντησε όμως τον δήμαρχο με τον οποίο συνομίλησε για την ίδρυση του μοναστικού παρθενώνα. Ο χώρος της παλαιάς μονής ανήκε στον δήμο. Η συνοδεία του Αγίου έμεινε στην Αίγινα και την συντήρηση της ανέλαβε ο ηγούμενος Θεοδόσιος. Ο Άγιος επέστρεψε στα καθήκοντά του στην Ριζάρειο Σχολή και φυσικά δεν εγκατέλειψε τα πνευματικά του τέκνα. Μέσα από τα γράμματα που έστελνε σ’ αυτές φαίνεται η ιδιαίτερη πνευματική του αγωνία για την προκοπή τους, αλλά και η φροντίδα του και οι νουθεσίες για όλες τους τις ανάγκες με πιο σημαντικό για την υγεία τους. Τους γράφει σχετικά: “Η υγεία είναι το πρώτιστον, το οποίον πρέπει να έχετε. Μάθετε ότι αυτοί που δεν έχουν τελειωθεί ακόμη, για να μην πω αυτοί οι οποίοι μόλις έχουν μπει στο στάδιο για να αγιασθούν, εάν δεν έχουν υγεία, κουράζονται και εξαντλούνται, διότι στερούνται της ψυχικής δύναμης, που ενισχύει τους τέλειους! Η υγεία για αυτούς οι οποίοι δεν έχουν τελειωθεί είναι άρμα αυτοκίνητο, που οδηγεί τον αθλητή στο τέρμα του αγώνα. Για τον λόγο αυτό σας συνιστώ να έχετε διάκριση σε όλα και να αποφεύγετε τα άκρα...”. Η ζωή και το έργο του Αγίου Νεκταρίου, κήρυγμα, κείμενα, θαύματα έχει καθαρά αποστολικό χαρακτήρα και βρίσκεται σε ένα ιστορικό μεταίχμιο για τον ελληνισμό και την εκκλησία! Έναν χρόνο πριν από την συμπλήρωση 100 χρόνων από την κοίμησή του, ψηλαφούμε και αφουγκραζόμαστε τον βίο και την πολιτεία του, και ανακαλύπτουμε την κληρονομιά που μας άφησε ως παρακαταθήκη. Με τον τρόπο αυτό γευόμαστε ως νέκταρ τριαδικό ότι ακόμη μας παραχωρεί για να γευτούμε κάτι από την Χάρη του Θεού που ο ίδιος έζησε!
Και να που η μελέτη όσων μας παραδόθηκαν για την ζωή του, μας πάει ακόμη πιο πίσω, στους Αποστολικούς χρόνους και στην θεμελίωση της χριστιανικής πίστης στα έθνη, στον ελληνισμό και την οικουμένη. Τότε που ο λόγος των Αποστόλων, μαζί με τα τέρατα και τα σημεία που έκαναν, καθιέρωναν τον Χριστό και την λυτρωτική του αγάπη ως ανακαινισμό και επανίδρυση σύμπασας της ζωής των ανθρώπων. Αντίστοιχο, λοιπόν, χαρακτήρα έχει περιβληθεί και η άφιξη στην Αίγινα, του Αγίου Νεκταρίου για την εγκατάσταση της γυναικείας μοναστικής συνοδείας, στην υπό ίδρυση Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος. Τι συνέβη, λοιπόν, στο τέλος του καλοκαιριού του 1904 στην Αίγινα; Ο επίσκοπος Πενταπόλεως Νεκτάριος, διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, μετά από επιθυμία πνευματικών του τέκνων, αποφάσισε να δημιουργήσει μοναστήρι κάπου κοντά στην Αθήνα. Ο Γέροντας, αρχιμανδρίτης, π. Θεοδόσιος Παπακωνσταντίνου που ήταν ηγούμενος σε μοναστήρι της Αίγινας, είπε στον Άγιο, πως υπήρχε στο νησί ένα εγκαταλειμμένο μοναστήρι προς τιμή της Ζωοδόχου Πηγής. Από την παλιά αυτή μονή σωζόταν μόνον ο παλιός ναός και δύο κελιά κελιά. Έτσι, ο Επίσκοπος Πενταπόλεως, στις 10 Σεπτεμβρίου, του 1904, με τρεις πνευματικές του κόρες, που ήθελαν να μονάσουν, πήραν το καράβι για να πάνε στην Αίγινα. Πριν ακόμη πιάσει το σκάφος στο λιμάνι, ένα νέος ο οποίος ήταν δαιμονισμένος, άρχισε να φωνάζει και να λέει στους κατοίκους του νησιού πως, «έρχεται ο δεσπότης που θα σώσει το νησί. Θα φτιάξει μεγάλο μοναστήρι. Έρχεται ο Πενταπόλεως»! Οι κάτοικοι, τότε, παραξενεμένοι φώναξαν έναν παπά και του είπαν τι συμβαίνει, αλλά άκουσε και μόνος του, αυτά που έλεγε ο δυστυχισμένος αυτός άνθρωπος. Ο ιερέας έπεσε σε συλλογισμό και δεν ήξερε τι να πει! Όταν, όμως, είδε το καράβι να πλησιάζει, έσπευσε στο λιμάνι για να δει αν ανάμεσα στους επιβάτες βρισκόταν κάποιος αρχιερέας. Και πράγματι τον βρήκε! Ο Άγιος, αφού άκουσε τα της αναγγελία της άφιξής του από τον ταλαίπωρο αυτό άνθρωπο, ζήτησε να τον οδηγήσουν σ’ αυτόν. Όταν τον συνάντησε, αρχιερέας, αφού προσευχήθηκε νοερά, επέπληξε και έδιωξε το ακάθαρτο πνεύμα, που κατοικούσε μέσα του. Αυτό δεν έκανε και ο Απόστολος Παύλος στην Μικρά Ασία, όταν έδιωξε από την κοπέλα το κακό πνεύμα που κατοικούσε μέσα της και προφήτευσε την άφιξη του; Ακόμη, σύμφωνα με άλλα γραφόμενα, ο Άγιος, κατόπιν επιθυμίας και παράκλησης των κατοίκων του νησιού, προσευχήθηκε και ξεδίψασε η γη τους και τα ζωντανά του, αφού είχε τρία χρόνια να βρέξει στον τόπο. Η ιστορία αυτή αναφέρει, μάλιστα, πως η βροχή ήταν τόση πολλή, γιατί έβρεχε για πάρα πολλές μέρες, που οι κάτοικοι ζήτησαν από τον Άγιο να προσευχηθεί ξανά για να σταματήσει! Και έτσι έγινε... Ο Άγιος Πενταπόλεως, κατά την πρώτη επίσκεψή του στην Αίγινα έμεινε μόνο ένα βράδυ, άλλωστε δεν υπήρχε ακόμη ιδιαίτερος χώρος για τον ίδιο, και είχε ακόμη υποχρεώσεις στην Ριζάρειο. Συνάντησε όμως τον δήμαρχο με τον οποίο συνομίλησε για την ίδρυση του μοναστικού παρθενώνα. Ο χώρος της παλαιάς μονής ανήκε στον δήμο. Η συνοδεία του Αγίου έμεινε στην Αίγινα και την συντήρηση της ανέλαβε ο ηγούμενος Θεοδόσιος. Ο Άγιος επέστρεψε στα καθήκοντά του στην Ριζάρειο Σχολή και φυσικά δεν εγκατέλειψε τα πνευματικά του τέκνα. Μέσα από τα γράμματα που έστελνε σ’ αυτές φαίνεται η ιδιαίτερη πνευματική του αγωνία για την προκοπή τους, αλλά και η φροντίδα του και οι νουθεσίες για όλες τους τις ανάγκες με πιο σημαντικό για την υγεία τους. Τους γράφει σχετικά: “Η υγεία είναι το πρώτιστον, το οποίον πρέπει να έχετε. Μάθετε ότι αυτοί που δεν έχουν τελειωθεί ακόμη, για να μην πω αυτοί οι οποίοι μόλις έχουν μπει στο στάδιο για να αγιασθούν, εάν δεν έχουν υγεία, κουράζονται και εξαντλούνται, διότι στερούνται της ψυχικής δύναμης, που ενισχύει τους τέλειους! Η υγεία για αυτούς οι οποίοι δεν έχουν τελειωθεί είναι άρμα αυτοκίνητο, που οδηγεί τον αθλητή στο τέρμα του αγώνα. Για τον λόγο αυτό σας συνιστώ να έχετε διάκριση σε όλα και να αποφεύγετε τα άκρα...”. Η ζωή και το έργο του Αγίου Νεκταρίου, κήρυγμα, κείμενα, θαύματα έχει καθαρά αποστολικό χαρακτήρα και βρίσκεται σε ένα ιστορικό μεταίχμιο για τον ελληνισμό και την εκκλησία! Έναν χρόνο πριν από την συμπλήρωση 100 χρόνων από την κοίμησή του, ψηλαφούμε και αφουγκραζόμαστε τον βίο και την πολιτεία του, και ανακαλύπτουμε την κληρονομιά που μας άφησε ως παρακαταθήκη. Με τον τρόπο αυτό γευόμαστε ως νέκταρ τριαδικό ότι ακόμη μας παραχωρεί για να γευτούμε κάτι από την Χάρη του Θεού που ο ίδιος έζησε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου