Άγιος Νεκτάριος, Αποκαλυπτικές επισκέψεις εν ζωή και μετά την κοίμησή του στον Άθωνα (3)
Ο Άγιος Νεκτάριος τόσο πολύ αγάπησε το Άγιον Όρος και τους Αγιορείτες, που δεν έπαυσε ποτέ να τους επισκέπτεται στον Άθωνα, να τους συμπαρίσταται, να τους θεραπεύει όπου και αν βρίσκονται, ακόμη και στην Αμερική. Και μάλιστα και όταν αυτοί ξεχνούν να τον επικαλεστούν!
Ο αγιορείτης ιερομόναχος, π. Μιχαήλ, ο αγιογράφος, ήταν Γέροντας της Καλύβας «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» στα Καυσοκαλύβια. Το 1965, είχε αγιογραφήσει μια εικόνα του Αγίου Νεκταρίου και πήγε να την παραδώσει ο ίδιος στην Ρόδο. Όταν γυρνούσε από το νησί με το καράβι, τον έπιασαν δυνατοί πόνοι στο στομάχι, γιατί για πάνω από 20 χρόνια έπασχε από έλκος. Για τον λόγο αυτό κάθισε κουλουριασμένος σε μια γωνιά. Ένας γιατρός που τον είδε, τον πλησίασε και τον ρώτησε τι έχει και ο Γέροντας του είπε ότι πονούσε πολύ λόγω του έλκους. Ο γιατρός, τότε, του είπε πως θα του δώσει ένα φάρμακο και θα γίνει «περδίκι». Από εκείνη την ημέρα ο π. Μιχαήλ έγινε καλά! Μετά από καιρό, και 15 μέρες πριν από τη γιορτή του Αγίου Νεκταρίου όταν ο Γέροντας ξάπλωσε το βράδυ για να κοιμηθεί, άκουσε έναν θόρυβο και είδε την πόρτα του κελιού του να ανοίγει και να μπαίνει ένας αρχιερέας με την αρχιερατική του στολή. Αφού ξεπέρασε την έκπληξη ο π. Μιχαήλ φώναξε δυνατά: ο «Άγιος Νεκτάριος»! Και, τότε, ο Άγιος του είπε: - Κοίτα, δεν έγινες καλά από το φάρμακο που σου έδωσε ο γιατρός, αλλά έγινες καλά όταν παρέδωσες την εικόνα, που μου έφτιαξες. Να δοξάζεις τον Θεό και να τιμάς την Παναγία! Ο Άγιος, μόλις τέλειωσε την φράση του εξαφανίστηκε, και ο π. Μιχαήλ έμεινε να τον αναζητά. Εν τω μεταξύ ο υποτακτικός του Γέροντα, ο πατήρ Δανιήλ, που άκουσε την άκαιρη συνομιλία, ανησύχησε και σηκώθηκε για να δει ποιος τους επισκέφτηκε τέτοια ώρα και τι ήθελε. Πήγε, λοιπόν, στο δωμάτιο του Γέροντα και ο π. Μιχαήλ του διηγήθηκε τι ακριβώς συνέβη! Συγχρόνως, έψαξαν για να δουν, αν είχαν ξεχάσει κάποια πόρτα ξεκλείδωτη, αλλά ήταν όλες καλά κλειδωμένες. Και, τότε, πήγαν στον ναό του κελιού τους για να ευχαριστήσουν τον Άγιο. Ο Γέροντας Μιχαήλ, έζησε ακόμη ένα «ωραίο», όπως το αποκαλεί, με τον Άγιο Νεκτάριο και το αποκάλυψε σε επιστολή του σε έναν γνωστό του. Το γεγονός αυτό συνέβη το 1978. Η επιστολή αυτή αργότερα δημοσιεύτηκε και πιο κάτω μπορείτε να διαβάσετε το κεντρικότερό της σημείο: «Των Ταξιαρχών κάναμε θεία Λειτουργία στο Καλύβι μας που έχουμε εκκλησία του 'Ευαγγελισμού της Θεοτόκου' και την επόμενη που είναι του αγίου Νεκταρίου [9 Νοεμβρίου] είπαμε στον Ιερέα πάλι να κάνουμε Θ. Λειτουργία, για τα πολλά θαύματα που κατά καιρούς μου είχε κάνει ο άγιος Νεκτάριος. Και εφόσον διαβάσαμε τον εσπερινό και το απόδειπνο, κατόπιν εγώ δεν είχα ύπνο και πήγαινα στην εκκλησία μας την νύχτα. Εκεί έρχεται μια ουράνια ευωδία τόσο που γέμισε όλο το σπίτι. Εγώ άνοιξα το παράθυρο και την πόρτα της εκκλησίας αλλά η ευωδιά εκεί, δεν έφευγε. Αφού σηκώθηκε ο πάτερ Γαβριήλ για τον Όρθρο, μου λέγει, γέροντα ήλθε η χάρις της Παναγίας και των αγίων. Αφού τελειώσαμε, ήλθε ο Ιερεύς ο Παπα-Αθανάσιος, διά να λειτουργήσει και λέγει προς τον πάτερ Γαβριήλ -τον υποτακτικό μου- αρώματα ερίξατε μέσα στην εκκλησία; Κι εκείνος του λέγει όχι και εφόσον μπήκε μέσα στο Ιερό, τότε κατάλαβε ότι από την λειψανοθήκη -που έχουμε στο Ιερό- έβγαινε η ευωδία εκείνη κι εμείς αλλοιωθήκαμε. Επί πέντε ημέρες κράτησε αυτή η ουράνια ευωδία. Ζωντανά πράγματα είναι η ορθόδοξος θρησκεία μας. Τι χαρά που είχαμε εκείνες τις μέρες, δεν μπορώ να σου παραστήσω»! Ένα άλλο «ωραίο» περιστατικό ήταν αυτό που συνέβη στον πολύ γνωστό λόγιο, αγιορείτη μοναχό π. Μωυσή (1952-2014). Ο π. Μωυσής έκανε μεταμόσχευση ήπατος στις ΗΠΑ, το 1997. Όταν βγήκε από το χειρουργείο και πήγε στο δωμάτιο του νοσοκομείου για ανάνηψη ένιωθε μια ιδιαίτερη εξάντληση. Ο π. Μωυσής για να αντιμετωπίσει την δύσκολη αυτή κατάσταση προσευχόταν συνεχώς και τότε εμφανίστηκε ξαφνικά ο Άγιος Νεκτάριος με «άπασαν την αρχιερατική στολή του και το γνωστό πολυσταύριο». Ο Άγιος κοίταξε τον π. Μωυσή με γλυκό βλέμμα στα μάτια και του είπε: - Όλους τους εκάλεσες, εκτός από μένα! Αλλ' εγώ ήλθα! Αυτό είπε και εξαφανίστηκε. Και όπως έλεγε ο π. Μωυσή, πράγματι, κατά τη διάρκεια της προσευχής μου που έκανα όταν έμπαινα στο χειρουργείο -παρ' όλο που ευλαβούμαι πάρα πολύ τον Άγιο Νεκτάριο- ξέχασα να τον επικαλεστώ. Από εκείνη τη στιγμή ο π. Μωυσής άρχισε να γίνεται όλο και καλύτερα!
Ο Άγιος Νεκτάριος τόσο πολύ αγάπησε το Άγιον Όρος και τους Αγιορείτες, που δεν έπαυσε ποτέ να τους επισκέπτεται στον Άθωνα, να τους συμπαρίσταται, να τους θεραπεύει όπου και αν βρίσκονται, ακόμη και στην Αμερική. Και μάλιστα και όταν αυτοί ξεχνούν να τον επικαλεστούν!
Ο αγιορείτης ιερομόναχος, π. Μιχαήλ, ο αγιογράφος, ήταν Γέροντας της Καλύβας «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» στα Καυσοκαλύβια. Το 1965, είχε αγιογραφήσει μια εικόνα του Αγίου Νεκταρίου και πήγε να την παραδώσει ο ίδιος στην Ρόδο. Όταν γυρνούσε από το νησί με το καράβι, τον έπιασαν δυνατοί πόνοι στο στομάχι, γιατί για πάνω από 20 χρόνια έπασχε από έλκος. Για τον λόγο αυτό κάθισε κουλουριασμένος σε μια γωνιά. Ένας γιατρός που τον είδε, τον πλησίασε και τον ρώτησε τι έχει και ο Γέροντας του είπε ότι πονούσε πολύ λόγω του έλκους. Ο γιατρός, τότε, του είπε πως θα του δώσει ένα φάρμακο και θα γίνει «περδίκι». Από εκείνη την ημέρα ο π. Μιχαήλ έγινε καλά! Μετά από καιρό, και 15 μέρες πριν από τη γιορτή του Αγίου Νεκταρίου όταν ο Γέροντας ξάπλωσε το βράδυ για να κοιμηθεί, άκουσε έναν θόρυβο και είδε την πόρτα του κελιού του να ανοίγει και να μπαίνει ένας αρχιερέας με την αρχιερατική του στολή. Αφού ξεπέρασε την έκπληξη ο π. Μιχαήλ φώναξε δυνατά: ο «Άγιος Νεκτάριος»! Και, τότε, ο Άγιος του είπε: - Κοίτα, δεν έγινες καλά από το φάρμακο που σου έδωσε ο γιατρός, αλλά έγινες καλά όταν παρέδωσες την εικόνα, που μου έφτιαξες. Να δοξάζεις τον Θεό και να τιμάς την Παναγία! Ο Άγιος, μόλις τέλειωσε την φράση του εξαφανίστηκε, και ο π. Μιχαήλ έμεινε να τον αναζητά. Εν τω μεταξύ ο υποτακτικός του Γέροντα, ο πατήρ Δανιήλ, που άκουσε την άκαιρη συνομιλία, ανησύχησε και σηκώθηκε για να δει ποιος τους επισκέφτηκε τέτοια ώρα και τι ήθελε. Πήγε, λοιπόν, στο δωμάτιο του Γέροντα και ο π. Μιχαήλ του διηγήθηκε τι ακριβώς συνέβη! Συγχρόνως, έψαξαν για να δουν, αν είχαν ξεχάσει κάποια πόρτα ξεκλείδωτη, αλλά ήταν όλες καλά κλειδωμένες. Και, τότε, πήγαν στον ναό του κελιού τους για να ευχαριστήσουν τον Άγιο. Ο Γέροντας Μιχαήλ, έζησε ακόμη ένα «ωραίο», όπως το αποκαλεί, με τον Άγιο Νεκτάριο και το αποκάλυψε σε επιστολή του σε έναν γνωστό του. Το γεγονός αυτό συνέβη το 1978. Η επιστολή αυτή αργότερα δημοσιεύτηκε και πιο κάτω μπορείτε να διαβάσετε το κεντρικότερό της σημείο: «Των Ταξιαρχών κάναμε θεία Λειτουργία στο Καλύβι μας που έχουμε εκκλησία του 'Ευαγγελισμού της Θεοτόκου' και την επόμενη που είναι του αγίου Νεκταρίου [9 Νοεμβρίου] είπαμε στον Ιερέα πάλι να κάνουμε Θ. Λειτουργία, για τα πολλά θαύματα που κατά καιρούς μου είχε κάνει ο άγιος Νεκτάριος. Και εφόσον διαβάσαμε τον εσπερινό και το απόδειπνο, κατόπιν εγώ δεν είχα ύπνο και πήγαινα στην εκκλησία μας την νύχτα. Εκεί έρχεται μια ουράνια ευωδία τόσο που γέμισε όλο το σπίτι. Εγώ άνοιξα το παράθυρο και την πόρτα της εκκλησίας αλλά η ευωδιά εκεί, δεν έφευγε. Αφού σηκώθηκε ο πάτερ Γαβριήλ για τον Όρθρο, μου λέγει, γέροντα ήλθε η χάρις της Παναγίας και των αγίων. Αφού τελειώσαμε, ήλθε ο Ιερεύς ο Παπα-Αθανάσιος, διά να λειτουργήσει και λέγει προς τον πάτερ Γαβριήλ -τον υποτακτικό μου- αρώματα ερίξατε μέσα στην εκκλησία; Κι εκείνος του λέγει όχι και εφόσον μπήκε μέσα στο Ιερό, τότε κατάλαβε ότι από την λειψανοθήκη -που έχουμε στο Ιερό- έβγαινε η ευωδία εκείνη κι εμείς αλλοιωθήκαμε. Επί πέντε ημέρες κράτησε αυτή η ουράνια ευωδία. Ζωντανά πράγματα είναι η ορθόδοξος θρησκεία μας. Τι χαρά που είχαμε εκείνες τις μέρες, δεν μπορώ να σου παραστήσω»! Ένα άλλο «ωραίο» περιστατικό ήταν αυτό που συνέβη στον πολύ γνωστό λόγιο, αγιορείτη μοναχό π. Μωυσή (1952-2014). Ο π. Μωυσής έκανε μεταμόσχευση ήπατος στις ΗΠΑ, το 1997. Όταν βγήκε από το χειρουργείο και πήγε στο δωμάτιο του νοσοκομείου για ανάνηψη ένιωθε μια ιδιαίτερη εξάντληση. Ο π. Μωυσής για να αντιμετωπίσει την δύσκολη αυτή κατάσταση προσευχόταν συνεχώς και τότε εμφανίστηκε ξαφνικά ο Άγιος Νεκτάριος με «άπασαν την αρχιερατική στολή του και το γνωστό πολυσταύριο». Ο Άγιος κοίταξε τον π. Μωυσή με γλυκό βλέμμα στα μάτια και του είπε: - Όλους τους εκάλεσες, εκτός από μένα! Αλλ' εγώ ήλθα! Αυτό είπε και εξαφανίστηκε. Και όπως έλεγε ο π. Μωυσή, πράγματι, κατά τη διάρκεια της προσευχής μου που έκανα όταν έμπαινα στο χειρουργείο -παρ' όλο που ευλαβούμαι πάρα πολύ τον Άγιο Νεκτάριο- ξέχασα να τον επικαλεστώ. Από εκείνη τη στιγμή ο π. Μωυσής άρχισε να γίνεται όλο και καλύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου